Zondagochtend, 6 januari, gaat de wekker om 4.15 uur. Veel te vroeg natuurlijk, maar de Bigi Broki Waka is vandaag. 'Bigi Broki Waka...wat is dat?' zul je denken. Nou...het is een wandeltocht van 5km, met als hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) het bedwingen van de Jules Wijdenbosbrug.

Met een groep van Optiek Ninon gaan we deze wandeling maken. Waarom is deze wandeling zo vroeg? Heel simpel, de brug is de belangrijkste verbindinding tussen Paramaribo en het oostelijke deel van Suriname. Dus 's morgens wordt de brug gesloten tot +/- 10 uur en daarna gewoon open voor alle verkeer. Daarnaast is er natuurlijk ook de temperatuur die parten kan spelen.

Team Optiek Ninon

We verzamelen ons vlak voor de brug, aan de Paramaribokant. Met bussen worden we naar het beginpunt gebracht.. Dan start het wachten. Want de loop begint om 7.45uur, althans...de wandeltocht. Er is ook een trimloop van 10km, die mensen rennen 2 keer over de brug, en er is een trimloop van 5km. Als het gros voorbij is, dan mogen wij starten. Helaas is er tijdens het wachten op de start een kleine regenbui. Dat zal de pret zeker niet drukken. We wachten geduldig.

Ok, na een warming up, waar ik heerlijk naar heb gekeken, gaan we van start. We lopen eerst richting het oosten, ofwel: we lopen juist van de brug af. Het gaat langzaam, er doen dan ook 5500 wandelaars aan mee, maar we lopen. Na een kleine kilometer slan we af en dan op naar de brug. We kletsen wat, drinken een flesje water, zonnetje komt door...kortom: wat kan er nog gebeuren? Even een foto voor het thuisfront gemaakt, het bewijs dat ik onderweg ben.

Als we lekker op gang zijn, dan doemt ie op...de Wijdenbosbrug, in de volksmond 'Bosjebrug' genoemd. Aangezien je startbewijs een wit t-shirt is met allerlei reclame en tekst erop, kleurt de brug op afstand ook wit. Best wel een imposant gezicht.

Daar moeten we dus overheen. Naar boven is geen probleem. Het begin is redelijk stijl, maar dan valt het verder wel weer mee. Bovenop de brug staan veel mensen stil en maken foto's van hunzelf met op de achtergrond Paramaribo. Het is een drukte van belang daar. Zelf lopen we gewoon lekker door. Naar beneden lopen is een ander verhaal. De kuitspieren ga je dan toch wel voeln (had ik nou maar mee gedaan met de warming up...)

Uiteindelijk komen we beneden aan. We zijn blij dat we over de brug hebben gelopen. Iets wat normaal niet kan. Onderaan de brug aangekomen wacht er wat te drinken en ijs op ons. Ook een certificaat van deelname krijgen we mee. Het is leuk, toch wel warm, spierpijn de rest van de dag, maar de moeite waard. Volgend jaar maar weer meedoen.